Αλλο ένα διήγημα του καταγόμενου από τη Σκιάθο Αλέξανδρου Μωραϊτίδη, ενός από τους επιφανέστερους πεζογράφους των αρχών του αιώνα. Γεννημένος το 1851, ο Μωραϊτίδης σπούδασε φιλολογία και δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση, ενώ ευδόκιμη υπηρξε η θητεία του και στη δημοσιογραφία.
Ξεκίνησε ως λυρικός ποιητής, γράφοντας παράλληλα θέατρο και ιστορικό μυθιστόρημα. Εχει μείνει όμως γνωστός για τα διηγήματά του, τα οποία κυκλοφόρησαν σε 12 τόμους από το 1921 ως το 1927. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μωραϊτίδης πήρε το μοναχικό σχήμα, μετά το θάνατο της γυναίκας του. Την περίοδο αυτή μετέφρασε μεγάλα Πατερικά Κείμενα, έγραψε εκκλησιαστικούς ύμνους και χριστιανικά ποιήματα.
