(Θέατρο)

ΟΙ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟΙ

Π α ρ ε λ θ ό ν  -  Κ ό σ μ ο ς    

(Σκοτάδι.

Ακούγεται μουσική με χορωδιακές φωνές που ζητούν συγνώμη από την Φύση και τον πλανήτη Γη.)

Φ ω ν έ ς

Ω, Φύση!

Ω, πλανήτη Γη!

Εμείς!

Η ανάξια, ανθρώπινη φυλή!

Συγνώμη, ταπεινά, ζητάμε!

Για τον αργό, τον θάνατο!

Τον βασανιστικό!

Που σας προσφέραμε!

Ω, Φύση!

Ω, πλανήτη Γη!

(Αρχίζουν ν’ ακούγονται ήχοι ανέμων, κυμάτων, αστραπών-βροντών, σεισμών και καταποντισμών μες στο σκοτάδι.)

Α ρ χ ε γ ο ν ί α

Σκηνή Πρώτη

(Ενώ φωτίζεται η σκηνή παύουν οι ήχοι κι αρχίζει μουσική.

Μπαίνουν τραγουδώντας δυναμικά απ’ όλες τις μεριές, άνδρες και γυναίκες.)

Α΄: Μες απ’ την Άβυσσο έρχεται πάλι η ζωή!

Β΄: Μες από το σκοτάδι!

Γ΄: Για ν’ απλωθεί παντού!

Δ΄: Σ’ όλη την Γη!

Ε΄: Ο παλιός κόσμος πέθανε!

Στ΄: Αφού ο κύκλος του είχε τελειώσει!

Ζ΄: Τώρα, όλα ξεκινούν πάλι από την αρχή!

Η΄: Μνήμες παλιές, στην ύπαρξή μας, μέσα της κοιμούνται!

Θ΄: Αυτές φωνάζουν, πως πολλές φορές ο κόσμος έχει πεθάνει!

Ι΄: Μα, εμείς, δεν τις ακούσαμε ποτέ!

Ια΄: Πάλι αρχίζει η νέα πορεία της ζωής!

Ιβ΄: Πορεία μες στον Άχρονο τον Χρόνο!

Ιγ΄: Αυτός είν’ ο κύκλος της ζωής!

Ιδ΄: Τίποτα δεν γεννιέται!

Ιε΄: Τίποτα δεν χάνεται!

Ιστ΄: Μόνο μορφές αλλάζουν όλα!

Ιζ΄: Οι μορφές!

Ιη΄: Οι μορφές, γεννιούνται και πεθαίνουν!

Ιθ΄: Αυτός είν’ ο κύκλος ο παντοτινός!

Κ΄: Ο παντοτινός ο κύκλος!

Α΄: Μέσα στον Χώρο και στον Χρόνο η μακρινή πορεία ξαναρχίζει!

Β΄: Για όλους εμάς!

Γ΄: Μάρτυρες της Αρχής αυτής!

Δ΄: Μάρτυρες και του Τέλους!

Ε΄: Παιχνίδια, εμείς, του Τόπου και του Καιρού!

Όλοι: Εμείς οι εφήμεροι!

           Όλοι από χώμα, νερό, αέρα και φωτιά φτιαγμένοι!

           Εμείς οι Χωματένιοι!

(Χαμηλώνει ο φωτισμός.

Σκοτάδι.)