(Θέατρο)
ΟΙ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟΙ
Π α ρ ε λ θ ό ν - Κ ό σ μ ο ς
(Σκοτάδι.
Ακούγεται μουσική με χορωδιακές φωνές που ζητούν συγνώμη από την Φύση και τον πλανήτη Γη.)
Φ ω ν έ ς
Ω, Φύση!
Ω, πλανήτη Γη!
Εμείς!
Η ανάξια, ανθρώπινη φυλή!
Συγνώμη, ταπεινά, ζητάμε!
Για τον αργό, τον θάνατο!
Τον βασανιστικό!
Που σας προσφέραμε!
Ω, Φύση!
Ω, πλανήτη Γη!
(Αρχίζουν ν’ ακούγονται ήχοι ανέμων, κυμάτων, αστραπών-βροντών, σεισμών και καταποντισμών μες στο σκοτάδι.)
Α ρ χ ε γ ο ν ί α
Σκηνή Πρώτη
(Ενώ φωτίζεται η σκηνή παύουν οι ήχοι κι αρχίζει μουσική.
Μπαίνουν τραγουδώντας δυναμικά απ’ όλες τις μεριές, άνδρες και γυναίκες.)
Α΄: Μες απ’ την Άβυσσο έρχεται πάλι η ζωή!
Β΄: Μες από το σκοτάδι!
Γ΄: Για ν’ απλωθεί παντού!
Δ΄: Σ’ όλη την Γη!
Ε΄: Ο παλιός κόσμος πέθανε!
Στ΄: Αφού ο κύκλος του είχε τελειώσει!
Ζ΄: Τώρα, όλα ξεκινούν πάλι από την αρχή!
Η΄: Μνήμες παλιές, στην ύπαρξή μας, μέσα της κοιμούνται!
Θ΄: Αυτές φωνάζουν, πως πολλές φορές ο κόσμος έχει πεθάνει!
Ι΄: Μα, εμείς, δεν τις ακούσαμε ποτέ!
Ια΄: Πάλι αρχίζει η νέα πορεία της ζωής!
Ιβ΄: Πορεία μες στον Άχρονο τον Χρόνο!
Ιγ΄: Αυτός είν’ ο κύκλος της ζωής!
Ιδ΄: Τίποτα δεν γεννιέται!
Ιε΄: Τίποτα δεν χάνεται!
Ιστ΄: Μόνο μορφές αλλάζουν όλα!
Ιζ΄: Οι μορφές!
Ιη΄: Οι μορφές, γεννιούνται και πεθαίνουν!
Ιθ΄: Αυτός είν’ ο κύκλος ο παντοτινός!
Κ΄: Ο παντοτινός ο κύκλος!
Α΄: Μέσα στον Χώρο και στον Χρόνο η μακρινή πορεία ξαναρχίζει!
Β΄: Για όλους εμάς!
Γ΄: Μάρτυρες της Αρχής αυτής!
Δ΄: Μάρτυρες και του Τέλους!
Ε΄: Παιχνίδια, εμείς, του Τόπου και του Καιρού!
Όλοι: Εμείς οι εφήμεροι!
Όλοι από χώμα, νερό, αέρα και φωτιά φτιαγμένοι!
Εμείς οι Χωματένιοι!
(Χαμηλώνει ο φωτισμός.
Σκοτάδι.)